Jako dzieci, jesteśmy pełni nieukierunkowanego potencjału, rozlewającego się na całe nasze otoczenie. Angażujemy się w wiele działań, spontanicznie poznajemy świat.

Stawanie się osobą dorosłą to w dużej mierze umiejętność świadomej rezygnacji z pewnych rzeczy, w celu realizacji innych. Nie możemy być chirurgiem, kierowcom wyścigowym i pilotem samolotów pasażerskich jednocześnie.

Właśnie dlatego wchodzenie w dorosłość jest bolesnym procesem. Jest ona procesem dokonania wyborów i kierunkowania swojego potencjału, by skumulowany przyniósł mierzalne wyniki dla świata i nas samych.