Obserwując zmiany w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat można śmiało powiedzieć, że z każdym kolejnym pokoleniem przyjmowanie odpowiedzialności przychodzi nam ludziom, coraz ciężej.

Coraz więcej czasu poświęcamy na debatę o naszych rosnących prawach, przywilejach i oczekiwaniach. By ta dyskusja miała sens, kwestia odpowiedzialności musi być włączona w jej przebieg. Prawa i przywileje części z nas, to odpowiedzialność innych i na odwrót.

Przyjęcie odpowiedzialności za siebie samego to droga do życia pełnego treści, czasami bólu, czasami radości. To droga do czerpaniu z tego czasu, który mamy maksymalnej esencji.